Bir zamanlar sık turne yaparken hep gittiğimiz, kendimizi evimizde saydığımız yerler vardı.
İzmit'in bir süre baraj yapımıyla gündemde kalmış ilçesi Yuvacık da bunlardan biriydi.
Her yaz açık havada konuk olurduk, “MGV" ev sahipliğinde; hatta bir keresinde, hazırlık yapıyorum bayağı derme, fena halde çatma sahnenin gölgesinde; Başkan geldi.
- Ulvi bey; biliyoruz sizin prensibiniz oyun öncesi konuşma yaptırmıyorsunuz ama Şevki Yılmaz buralı, akşama da gelecek konuşturmazsak ayıp olur.
- E ne yapalım.. Kısa konuşsun ancak!.. dedik.
Hiç uyacağını da ummadan!
PRogram başladı, inanamazsınız Şevki bey, 7/8 dakika sonra;
- Ulvi bey aşağıdan kötü bakıyor uzatırsam kızar şimdi… dedi ve indi sahneden.
Kucaklaştık çok şık bir jest ti...
Aradan kaç yıl geçti bilemem…
Yıl 1994... 27 Mart Dünya Tiyatrolar Günü’nde Tayyip bey, İBB Başkanı seçildi.
Aradan çok geçmedi yine Yuvacık’a çağrıldık…
Yolu açtık ya.
Bu kez;
- Tayyip bey gelecek bir konuşma yaptırmamız gerek!.. dediler.
Hazırlanıyoruz; bir de yağmur yağdı…
Hem oynayıp hem de tekniğe bakan Mehmet Güler’i elektrik çarpmaz mı?
Canımız sıkkın…
"Tayyip bey geldi-gelecek” diyorlar; cep telefonları dolaşımda.
- Haydi siz başlayın!.. Reis gelince ara verirsiniz..
- Yok daha neler olmaz öyle şey.
NEyse geldi Tayyip bey, çoşkulu da bir izleyici... Uzattı epeyi konuşmayı, bir saati geçti.
Ben de sahne arkasında espiri üretimindeyim.
- Yuvacık İstanbul’un hangi ilçesi?
Neyse bitti konuşma; dekoru kurmaya başladık...
Aaa bir baktım Reis ekibiyle birlikte toparlandı gidiyor.
Mikrofondan:
- Reis kalsaydınız sizin hoşunuza gidecek sahneler var…diyorum...
Hemen refakatçilerden birkaçı gelip;
- Yoo gitmiyor, burada abisi var bir uğrayıp gelecek… dediler
Tayyip bey gitti ve dönmedi.
Ben de bu tip durumlarda dilime pelesenk ettiğim cümle ile sitem ettim:
- Bizim kültürümüzde ev sahibinin misafiri orada koyup gitmesi yoktur.
ERtesi gün; yaz ya... Sünnet şölenleri sıktır.
Esenler’de dekor kuruyoruz.
- İster misin, Tayyip bey şimdi de buraya gelsin?
Dedim…
Sİrenler filan, daha lafım bitmeden geldi.
Reis protokole oturdu.
Sıra bende, bir kaç skeç oynadım; kostüm değiştirmeye kulise girdim…
Tayyip beyle burun buruna gelmeyim mi!..
Amma attım ha!..
Mümkün mü!
Bir onun boyunu posunu düşünün, bir de benim boysuz possuzluğu mu.
Telaşlandılar…
- Bitmedi mi yoksa?
- Yok yok bitti sayılır...
Tebrik ettiler; ayrıldılar.
Sonra ne mi oldu!..
25 yıl geçti, ne Yuvacığa ne de İzmit'e bir kez bile çağırdılar mı bizi!..
Yuvacık Belediye Başkanı, İzmit’e -Kocaeli Büyükşehir BB- terfi etti.
Ondan o kenti de ekledim.
Üç yıl İzmit Lisesi'nde okuduğumdan; dedemin, annemin orada Bağçeşme’de yattığından değil.
-HAYATTA OYNAMAM HUA kitabımdan-
.
Ulvi Alacakaptan, dikGAZETE.com
Twitter'da bizi takip edin: @HayattaOynamam , @dikgazete
