YAZILISI, GÖRSELİ, İŞİTSELİ, HEPSİ BİR ACAYİP ŞEKİL..

15-12-2016

311 OKUNMA

Matbuat alemi..

Dipsiz kile, boş ambar..

Hepsi mi?.

Değil elbette ama çoğu eksantrik..

Maalesef!.. Maatteessüf..

Sağ cenahta takılanında da, solculuk filmi çevireninde de durum ayni..

Hatta eskileri koyun bir kenara, yeniler daha da berbat..

Erkeğinden vaz geçtik, bayanı da aynı..

Başı bağlısından başı açığına kadar, pek değişen bir şey yok medya denen kulvarda..

Biraz daha eşeleyelim..

Bu sektörde hemşehricilik adeta kavmiyetçilik kadar sıkıntılı bir şey..

Bir misâl;

Adam müflis bir tüccar..

Ya da ailesini idare edemeyecek kadar yeteneksiz..

Daha daha;

İki kaz güdemeyecek kadar da kabiliyetsiz..

Dahasının dahası da; yareninin koltuğunu altından kaydıracak kadar cibilliyetsiz..

Ancaaakk;

Gazetenin patronu şayet akrabasıysa veya bilmem hangi koordinatör köylüsüyse ya da hangi sayfa redaktörü dayı-amca çocuğuysa, iş biter..

Ardından çektir bir yakışıklı fotoğraf, oldun köşe yazarı..

Türkçeyi düzgün kullanmıyormuş, kelime noksanı varmış, ifade eksikmiş, hepsi boş!..

İki kelime yaz, birkaç da uydurukça cila yap, yeter!..

Sonra?..

Bir anda gazetelerde arz-ı endam et, birkaç yazın da çıktıysa artık değmeyin keyfine, pozundan yanına yaklaşamazsınız..

Pozu da geçtik, “ben neymişim be abi” deyip megaloman olur, çıkar..

Evet değerli dostlar;

Geçmişte durum farklıydı..

O devirlerde çok kaliteli kalemlere şahit olduk.. Fikren ve siyaseten ayni yolun yolcusu olmadığımız pek çok kişilerin de yazılarını dikkatle okurduk, mekanlarında da bulunurduk..

O zaman da olumsuz figürler, ayarsız tipler vardı, ama azınlıktaydı..

Birbirleriyle tenakuz içinde olan yazıların müellifleri fikri karşıtlıklarını birbirlerine sunarlarken bile nezaketi elden bırakmazlardı..

Şimdi bakıyorum, işin cılkı çıkmış..

Vefa yok!..

Selam yok!..

Sevgi yok!..

Hatır yok..

Gönül yok!..

Üstüne üstlük; muhbirlik var..

Yalancılık var..

Medyanın yöneticilik kısmında da durum farklı değil..

Adam yılların idarecisi..

Gazetesinden kovulmuş..

Haftası dolmadan, gitmiş bir başka gazetede üst seviyede yer bulmuş..

Sanki bulunmaz Hint kumaşı..

Demek ki tezgah güzel işliyor..

Sahiplenme de iyi..

Pastayı kaptırmama ise daha da alâ..

Ya solcu ve Kemalist geçinenler?..

Onlarda da durum farklı değil.

Onlar da kendi sahalarında ayni şekilde paslaşıyorlar..

Hele onlar daha da acayip, çünkü peşin hükümlüler, art niyetliler..
Kafalarına takmışlar bir ilericilik safsatası, bir ulusalcılık hikayesi habire bağırıp çağırıyorlar..
Kendilerini ne hikmetse bu aziz milletin fevkinde görüyorlar..

Ama millet de onları kale almıyor..

Gelelim televizyon alemine..

Karasalından uydusuna kadar yayın yapan kaç tane televizyon varsa programlara çıkanlar üç aşağı beş yukarı ayni kişiler..

Kadın olsun, erkek olsun, sanırsınız ki Türkiye’de bunlardan başka insan yok!..

Öylelerine şahit oluyorum ki, konuşurken bir cümleyi belki yüz kere döndürüp renkli ifadelerle cafcaflı yabancı terimlerle millete yutturmaya çalışırlar..

Ayrıca;

Bir mecliste aralarında bulunsanız küçümserler, tepeden bakarlar..

Yetmedi, kulis yaparlar..

Daha daha, triplere girerler..

Tabii zaman zaman meslek icabı böyle tiplerle karşıya gelsem de böyle pozlar bana sökmez..

İplemem çünkü..

Netice-i kelam; durum bu..

Türkçesi eksik, diksiyonu bozuk, akidesi flu, pek çok kişiyi de böylece anmış oldum..

Neymiş?..

Yazarmış!..

Neymiş?..

Programcıymış!..

Ya da, yorumcuymuş!..

Ne diyelim; izle ve gül..

Evet, gül Allah gül..

Allah gülmekten ayırmasın!..

Vesselam!..

Sami Özey, dikGAZETE.com