Tüfek, mikrop, çelik medeniyetine karşı aşı, domuz, cin sorunsalı

Öğretmenliğimin ilk yıllarıydı. Kur'an kursu açma, insanlara Kur’an okumayı öğretme amacıyla kurulmuş fakat daha sonra ihtiyaca binaen özel okul açmaya karar vermiş bir vakıf olan Muradiye Vakfı bünyesinde açılmış bir okulda öğretmenlik yapıyordum.

Birgün ziyaretimize vakfın kurucularından, Kızılcahamam Korkmazlar köyünden, dedemin de hafızlığını çalıştığı hocası olan rahmetli Rıza Çöllüoğlu Hocamız geldi. 

Bize kurdukları vakfın cami yapma, Kur’an kursu inşa etme yanı sıra neden din ilimleri yanı sıra pozitif ilimler de öğreten okullar açma gerekçesini kendi hoş lisanıyla şöyle açıklamıştı:

“Hafız olmuştum fakat gömleklerimizin yakalarına sıvanan bitlerden kurtulmanın yolunu bilmiyordum, bunu elin gavuru deyip kınadığımız ecnebilerden öğrendim.”

Neden böyle bir giriş yaptım?

Aşı ile ilgili okuduğum yazılara bu sabah okuduğum “fetva dolu bir yazı” eklenince “artık bu kadar da olmaz!” demek için...

AŞI, DOMUZ, CİN…

Neden başlık olarak bu üç kelimeyi seçtiğime gelince;

Üçünün de teleffuzu ve yazımı bizim bazı Müslüman kesimlerce sakıncalı, ayıp ya da günah.

Konumuz aşı.

Bunu bile “@şı” diye yazıyorlar; sanırım deşifre olmamak için ecnebi medyaya.

Konumuz aşı fakat bu kelime gibi adının anılmasından bile tiksindiğini söyleyen domuz hayvanı ile bağlantı kurup, aşı ile bizce yenmesi haram olan domuz eti, bir tutulup eşitleniyor. 

“Aşıda domuzdan elde edilen maddeler” varmış gibi lanse edilip adeta “aşıya destek veren herkes haram işlemiş” gibi bir algı operasyonu yapılıyor.

Aşıya karşı olunabilir de desteklenebilir de.

Fakat bunun için dini bir harama ya da aşı olmayanların dini terminoloji ile kul hakkı vb. kavramlarla fetva verilmesini doğru bulmuyorum.

Domuz iddia edildiği gibi iğrenç, kötü bir hayvan değildir asla.

Allah’ı hem “en güzel yaradan” Hâlık, Bârî, Bediî, Musavvir olarak bilip hem de domuzun adını anmayı bile tiksindirici bulmak büyük bir çelişki.

Yahudilere de Cumartesi günleri balık tutma yasağı getirilmişti.

Sebebi balıkların tiksindirici olması mı idi?

Tabii ki değildi.

Bu Allah’ın, kendine saygı ve itaati ölçme yöntemi idi.

Cin'e de “üç harfliler” deniyor malumunuz. 

Sebebi “adı anılınca haberdar olup yanımıza gelirler”miş. Sanki gaybı biliyorlar gibi.

Adı anılınca bundan haberdar olan sadece Allah’tır halbuki.

İnsanlık tarihi, salgın hastalıklarla dolu. Bununla da sadece tek bir yöntemle baş edilebilmiş: Aşı.

Ben 36 yaşında veremden ölmüş bir kadının adını taşıyorum.

Annemin teyzesi, 1976 yılında bu hastalıktan hayatını kaybetmiş. Bir yıl sonra ben doğunca annem, onun adını vermiş bana. Şimdi bu hastalıktan korunmak için ben aşı oldum, bu haram mı? 

Aşıya haram fetvası verenler Hz. Ömer’in, salgını duyunca güzergahını değiştirdiği ordusunda asker olsa, onu Ebu Ubeyde'nin itirazı gibi “Allah'ın kaderinden kaçmakla” itiraz ederdi muhtemelen. 

Şimdi onlara bir Ömer cevabı; evet aşı olarak Allah'ın kaderinden yine onun kaderine kaçıyorum.

Bırakalım artık bu gereksiz tartışmaları da çare üretelim.

Biz, Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştaki oğluna; "Oğlum Mernus, sen otobüsü kaçırmış bir milletin çocuğusun" diyen bir milletiz!

Ne diye hâlâ oyunda oynaştayız?!.

.

Sevim Korkmaz, dikGAZETE.com