Mühim geceler… -Ve leyalin aşr…

İkisi-üçü-dördü gitti-gider birbiri peşi sıra zaten, kalan da ne kaldıysa fark edip ziyadeleştirene o nur.

Körü körüne gederken, gezerken, ya aranırken karanlıkta, bir şeye takılır da afallar, irkilir, şaşırır, belki saydırır da fark eder ya aslında hep var olan ve orada bulunan o “şey”i insan…

Arasa belki bulamayacağı, rastlamak istese rast getiremeyeceği, öylesi geceler de vardır İlahi bir kayıtla da belli edilmiş olan.

Bilenler gelirken anlar onları, bilmeyenler giderken.

Geçer günler geceler de bilmez nedense sanki kimse ya da sır gibi kalır bir yerlerde; ille de birilerinin hatırlatması, kulaklara üfürmesi gerek; devasa bir yalan sarmalı ile öylesi bir yoğunluk boca edilmekte ki üstüne herkesin.

Ve herkesin de öyle çok derdi, yoğunluğu var ki hiçbir şeye de fırsatı yok kimsenin.

“Her geceyi Kadir, her geleni Hızır bil…” laflarıyla gecelerle gelenlere hiçbir kıymet vermeden ‘aforizma’ saçma sevdasıyla her bulduğunu birbirine yapıştırma gayretindeki bir çoğunluğa da kim ne desin artık.

Hal bu ki geceler…

Ve o gecelerce yağana bak!..

Bazı geceler ki çok yüklü ve görünmeyen yükü görünenden daha çok; o hassas yükü de kaldıramaz herkes.

Ve içinde bitmeyen çığlıklarıyla bazı geceler, sebepsiz alınganlıklarıyla küs güne de.

Yorgunluk ve yoğunluk sonunda, sabrın esintisiyle hür gecelerle gelen zarafet yüklü sabahlara ışıldayan geceler…

Karanlık görünen geceler boyu sürüp giden aydınlığıyla alemin yalnızlığının koynundaki geceler…

Yalnız o geceler…

Her birinin apayrı manası da malum ki…

Kasvet saranı, narkoza keseni, evham basanı değil.

Siyahın samimi muhabbetiyle açan geceler.

Dost yüzü hasretli, dost yüzlü geceler.

Hayırla gelen geçen, hayırlar getiren gönderen, hayırlı geceler.

Yad eden, yad olunan ferah geceler…

Nereye yaslanacağını bilemeden gecenin enkazı altında kalanlar da var ya… Sırf kendini başka bir takım sebeplerle oyalayıp, başka başka şeylerle kandırarak enkaza döndürülen geceler değil.

Karanlığıyla boğan da değil…

Her bir gecenin varından öte, leylin kandili kendinde var olan mübarek geceler…

“Leyali-i mübareke… Leyle-i mübareke…”

“Size bir sır vereyim mi” diye anlatmıştır bir vakit “Efendi” de ki şöylece; 

Yılda bütün diğer gecelerle birlikte 4 mühim gece de vardır ki pek bilinmez…

Hazreti Ali’den rivayetle Hazreti Hasan efendimiz, “bilmezler” diye o “4 mühim gece”yi sıralamış;

- Recebi Şerif’in birinci akşamı gecesi, “Şehrullah” Allah’ın ayı başlangıcı olduğu için…

- İkincisi Şaban-ı Şerif’in 15’i gecesi, Berat Gecesi…

Ve şu ikisi de ki o ehemmiyete haiz iki ayrı mühim gece;

- Ramazan Bayramı gecesi; arefeyi bayrama bağlayan gece…

- Ve dördüncüsü de Kurban Bayramı gecesi -Arefeyi Bayram’a bağlayan gece o da- ki “on gece”nin de Haccın tacı.

Kadir Gecesi, her Cuma gecesi ve sair başka bilinen gecelerin mübarekliğinin etrafında, İlahi rahmet yağan geceler…

“Mevlid-i Nebi Gecesi” bir de ki Resül-i Ekrem’in doğum gecesi, “Kadir”den daha yüce; “Kadir, Kur’an-ı Mübin’in doğum gecesi Mevlid-i Nebi olmasa ne Kadir olur ne Kur’an… En mühim gece…

Ve…

Ayrıca…

Zilhicce’nin ilk 10 gecesi için Kur’an-ı Azim’üş-Şan’da “Vel fecri ve-leyalin aşr..”, (Fecr 1, 2) “Fecre ve 10 geceye yemin ederim” diyor ya Allah, “Çift ve tek olana”, “Geçip giden geceye…” (Fecr 4, 5) diyerek…

İlahi rahmetin yağdığı geceler işte…

*

Dem bu dem madem…

Şehadetin caddelere yağdığı özel bir de gecedir ki o bir gece de Temmuz’un on beşinde, her sene-i devriyesiyle tazelenir yeniden; -İsmi Celal’in ya Hayy…- esması o gecede.

Geçip giden geçti gitti, geçip gidecek olanı tutmalı bir yerinden.

Rahmeti ve dinginliğini fark ile idrak edene…

Gecelerden ve gelenden beklenti değil gaye, beklentisiz, layıkıyla karşılamak her geleni, her ses ve her bir geceyi.

Uykusu bile bir başka alemdir bilene…

Her gece belki son gece, ve gecelerden rahmet yağan o geceyi değil bulmak veya onun da ötesinde duran o bütün geçip giden ve gelecek geceleri de kuşatacak tek bir gecenin gelip insanı bulması belki esas.

Yalnızlığın ürperten geceleri değil, iki yüzlü, iki yüzü birbirine değmeyen geceler de değil.

Elele tutmadan, göz göze gelmeden o geceler tenhasında, gözleri kapayıp yahut gökyüzüne açıp, ayrı yerlerde vuran kalp çarpıntılarıyla aynı ritmi, yüreklerinde aynı tempoda tutturanlara ses ve nefes olan geceler bir de.

Uzaklar yakınlaşır, mesafeler kalkar da nurlar yağar üstüne kalpatışlarında o aynı ritmi tutturan her kulun…

Gecenin kerametiyle yorgunluğun ve yoğunluğunla uykudan fırsat bulup tutunduğun o geceler de sultan sana.

Sen; gecenin bağrına yaslanıp Hakk’a tutunan!

Dua sana, dualar sana!..

Hak Teala, güç kuvvet, dirayet versin, için dışın eskimesin, eksilmesin… Yolun yorgunluğun şifa olsun hem ruha hem bedene… Gönlün hep feraha, felaha gelsin.. Bütün sıkıntı, zorluk, meşakkatler tez tez tez geçsin.. Hayırlar, güzellikler tez nasib olsun… Hatalar, günahlar ilahi ayarlarla silinip görünmesin... 

Derin hayır dilekleri ile kalplerde olanı bilene hamdolsun, gönülde ne varsa dışa yansıyan da o olsun hep en iyi güzel haliyle, zikrin şükrün daim olsun, aklın-fikrin yıpranmasın, yıkansın, yenilensin niyazlarla…

Su kıvamında aksın her bir şey hoş edalarla…

Darlık ve sıkıntılardan, esaretler-imiz-den kurtarıp, iki cihanda aziz eylesin, mağdur, muhtaç, mahcub eylemesin.. Hayırları tez, şerleri de acilen def eylesin…

“Vağfirlenâ zünûbena… ”

Sen hayreyle her bir gün ve geceyi, lütfü kereminle ya rabbena.

.

Yunus Fırat, dikGAZETE.com