"Gazetecilere Yazarlara Dair" 44 paragraf olarak yazdığı ve 44 madde halinde sunduğu yazısında Mehmed Şevket Eygi, önce gazete ve gazeteciler tarafından nelerin yapılmaması gerektiğine, sonra yapılması ve dikkat edilmesi gerekenlere ve ardından bazı tesbitlerle sorular sıraladı; en dikkat çeken şu soruyu ise yazının sonuna getirdi: "Müslüman kesimde dünya çapında kaç vasıflı, güçlü, üstün, ağır top gazeteci vardır?"
Daha ziyade köşe tutmuş ve ne gazeteci ne de başka bir vasfı olmayan amma gazeteci kimlikli olarak dikkat çeken tiplere dair nokta atışlarda bulunan Eygi'nin söylediklerine ve bu kriterlerine uyan ve dahi yukarıdaki soruya muhatap kaç gazete/gazeteci sayılabilir ona da gene yazının sonunda işaret ediliyor!
İşte yazısı
:
Kendileri fahişe olmasalar bile fahişe gibi davranan, konuşan, kötü kadın hal ve hareketleri, kıyafetleri sergileyen hafif meşrep ahlaksız kadınlardan hiç bahsetmemek.
Hiçbir fazileti ve meziyeti olmayan birtakım adamlardan, artistlerden, sporculardan hiç bahsetmemek.
Dinî konuları asla magazinleştirmemek, hafife almamak.
Aşırı ve yıkıcı muhalefet yapmamak, gemiye zarar vermemek.
Yağcılık yalakalık dalkavukluk meddahlık yapmamak.
Daima doğruyu yazmak ve yayınlamak.
Yazılması doğru olmayan doğruları yazmamak.
Emr-i mâruf yapmak.
Nehy-i münker yapmak.
Siz ne halde iseniz öyle idare olunursunuz hadîsini hatırdan hiç çıkartmamak.
Ülkenin gerçek gündemini bilmek ve ona göre yayın yapmak.
Ayda en az altı gün kültür, mimarlık, sanat, eğitim konularını işlemek. Genel yayın müdürü ise bunları manşete taşımak.
Herhangi bir ideolojiye değil, millî kimliğe, millî kültüre, evrensel ahlaka hizmet etmek.
Rating hastası, manyağı olmamak, meşhur olmak için Zemzem kuyusuna işememek.
Mantık kültürüne sahip olmak.
Âdil ve insaflı olmak.
En fazla Allah'tan korkmak, taqva sahibi olmak.
Mürüvvetli olmak.
Galiz, kırıcı, saldırgan olmamak.
Delili, senedi sepeti, şahidi olmayan şeyleri doğruymuş, kesinmiş gibi göstermemek.
Tenkit ettiği kimseler ve kurumlar için hem savcı hem avukat olmak.
Düşmanlarının, hasımlarının bile güvenini kazanmak.
Hislerine mağlub olmamak, duygusal hareket etmemek.
Ehliyetli, liyakatli, güvenilir kimselerle istişare etmek.
Halkı uyarıcı, aydınlatıcı, bilgilendirici, irşad edici yazılar kaleme almak.
Nefs-i emmaresine uymak suretiyle gazetecilik yapmamak.
Kötüye iyi dememek.
Az kötüye daha iyi dememek.
Okuyucularını aldatmamak.
Gazete patronunun paralı askeri, fedaisi olmamak.
Seviyeli bir düşmanına, hasmına, karşıtına “Beyefendi… Hanımefendi…” diye hitap edebilmek.
Halktan kopmamak.
Çoğulcu olmak.
Keşke, sabıkalı yalancı ve dolandırıcılara hiç gazetecilik yaptırılmasa.
Vasıflı gazeteciler ve yazarlar, bilgelik prensiplerinin ışığında hizmet eder.
Çok kültürlü de olsa, dinsiz densiz ahlaksız faziletsiz kimselere gazetecilik yaptırılmamalıdır.
Müslüman bir ülkede İslam’a amansızca saldıran bir gazeteci muzır, yıkıcı, fitneci bir mahluktur.
İnsaflı ve vicdanlı bir gazeteci, kötü sahte Müslümanlar yüzünden İslam’ı suçlamaz.
İyi bir gazeteci, halktan kopmamak için ayda bir kaç kez trafiğin en sıkışık olduğu zamanlarda toplu taşıma vasıtalarına biner; zaman zaman esnaf lokantalarında yemek yer; ayda bir kere bir halk kahvesine gider çay içer; fakir mahallerde dolaşır, halk pazarlarından alış veriş eder. Fildişi kulelerin lüks mevkilerinde oturarak gazetecilik yapılmaz.
Dönme’den iyi, olumlu, yararlı gazeteci olur mu? Olmaz. Çünkü iki kimliklidir, taqiyye yapmakta, halkı aldatmaktadır.
Müslüman gazetecilerin çilesi nedir? Zaman zaman hapse düşüp orada bir tür çile çıkartmasıdır.
Kalemi ve vicdanı kiralık adamdan iyi ve vasıflı gazeteci olur mu? Olmaz olmaz olmaz.
Müslüman kesimde dünya çapında kaç vasıflı, güçlü, üstün, ağır top gazeteci vardır? Bu sorunun cevabını lütfen siz veriniz.
Mehmed Şevket Eygi, Milli Gazete -6 Ekim 2016, Cuma-
:
Yazıda siyahlaştırmalar bize aittir.
dikGAZETE.com
