KADIN RAPORU

Ekonominin araç olmaktan çıkıp, amaç haline gelmesi, aile kadınlarını da kısa zamanda evlerinden uzaklaştırmıştır. Kadınların sosyoekonomik hayata aktif olarak katılmasıyla başlayan süreç, bütün dünyada hızını artırarak devam ediyor... Özellikle büyük şehirlerde, kadınların her alanda yoğunlaşması, kadınların ulaşılması zor gizemli yapılarını da aşağı çekmiştir... Bu bir değer kaybı olarak da algılanabilir!..

Nedense, ülkemizde “Ev hanımlığı” alt düzey bir konum olarak algılanıyor ve kadının dışarıda çalışması teşvik görüyor. Hatta soru ve cevaplarımızda bile bu anlayışa hizmet vermek yanlışlığıyla karşı karşıya bırakılmaktayız. ”Hanımınız çalışıyor mu?.. Cevap: Hayır.” Bu tuzak bir sorudur... Dikkat edildiğinde, bu soruda ve cevaptaki kelimelerin yanlış seçilmesi, toplum mühendisliğinin bir sonucudur. Giyim ve kuşamlarımızı belirleyen ve toplumu yönlendiren odaklar, kelimelerimizi nerede nasıl kullanacağımızı da bizlere ezberletmişler.

Yukarıdaki soruya verdiğiniz “Hanımım çalışmıyor” tarzındaki cevaplar, bizi yönlendiren ezberlerden başka bir şey değildir... Bu tür yaygınlaştırılmış cümleleri düşünmeden kullanmak, toplum mühendislerinin ideolojik tuzaklarına katkıda bulunmaktır... Bu cümlenin anlamı, ev hanımlarının akşama kadar hiç iş yapmadan evde oturdukları anlamına gelir... Ne dediğimizin bazen farkında bile olmuyoruz... Kısacası, ezberlerimizi bozamaz hale getirildik.

Oysa evde görev üslenen kadın, aileye maddi ve manevi büyük katkılar sağlamaktadır. Ev hanımlarının oluşturduğu katma değer ve toplumsal verimliği arttırmadaki rolü inanılmaz boyutlardadır.
Milli hâsılada gösterilmediği halde, bütün dünya evde yapılan işlerin dünyada yapılan mal ve hizmet üretiminde ilk sırada olduğunu kabul etmektedir.

Bir kadının maddi olarak aileye sağladığı gelir, dışarıda kazanacağından daha fazladır. Üstelik kocası ve çocuklarına karşı verdiği hizmetin aile bütünlüğüne sağladığı katkılar inkâr edilemeyecek kadar büyüktür. Kadının hem dışarıda hem evde görev yapmasının, kadına yapılan bir haksızlık olduğu da bir gerçek. Bu yüzden kapitalist sistemin emellerine kadının araç olmasının getireceği aile problemlerini de iyi hesap etmek gerekiyor.

Ailede iş bölümü yapılırken kadın ve erkeğin biyolojik ve psikolojik yapısı ihmal edildiğinde, çıkacak problemlerin sürpriz olmayacağı gerçeğini anlamak zorundayız.
Kadın ve erkek farklılığının bize tanıdığı doğal alanları iyi tespit etmeliyiz. Ailede iş bölümü yapılırken, sadece görünen bedensel yapımız değil, hormonlarımız ve psikolojik yapımızın da görevimize etkisi olduğunu unutmamalıyız. Bu yapıyı hiçe sayan zorlamalar, aile huzurunu da tehlikeye sokabilir. Aslında, mutluluk ve huzur sadece paraya dayalı bir unsur da değildir. Birçok zengin insanın bile mutlu olamaması veya huzursuzluk çekmesi ne anlama gelmektedir!

Birçok sosyolojik önemli araştırmalara imza atan Amerikalı yazar Dale Carnegie “İnsanlar elde ettikleriyle mutlu olacaklarına, elde edemedikleriyle mutsuz oluyorlar” demiştir... Bu doğru bir tespit olduğu kadar, İslami bir anlayışa da uygun düşmektedir... (tercümelerde anlam kayması da söz konusudur) Gerçi mutluluk ve huzur kavramları birbirleriyle farklılık göstermektedir... Mutluluğu, özlemlerimize kavuşmanın bir tezahürü olarak adlandırabiliriz... Huzur ise, kendisiyle barışık, daha istikrarlı bir dengeyi ve tatmini devam ettiren pozitif bir kavram... Pesimist (kötümser) görüşlü insanların geçici olarak mutluluğu yakalamaları mümkün olsa da huzura ermeleri mümkün değildir... Ailenin ise geçici hazlardan çok, istikrarlı bir müessese işlevi gördüğünde huzura ereceğinden şüphe yoktur... Huzura ermek için ise, optimist (iyimser) bir görüş sergilemek gerekiyor... Var olanlarla (elde etiklerimizle) sevinmek "polyannacılık" da olsa, bunun hayatımız için kendimize, ailemize ve toplumumuza olumlu katkıları olacaktır.

Aile, toplumun en küçük birimidir; ailenin dağılması toplumun dengesini de bozacaktır... Bu açıdan ailenin korunması esastır... Aileyi sadece ekonominin belirlemesi söz konusu olamaz... Çünkü aile, ekonomi için kurulmuş bir müessese değildir... Günümüzde uygulanmakta olan kapitalist ekonomi, ailenin manevi özelliklerini de zaafa uğratmaktadır... Aile yapısının ayakta kalması, kadınla ilgili politikaların doğru seçilmesiyle sağlanabilir.

Kadınların, ekonomik hayatı tercihten çok (müsait şartlarda) sosyal, kültürel ve siyasi hayata katılmasının insanlığa fayda sağlayacağı da bir gerçek... Özellikle erkeklerin egemen olduğu bir dünyada, savaş kararlarının alındığı yönetim noktalarında ve de çocuklarımızın eğitimine ait alanlarda erkek yöneticilerin insanlığa verdiği zararları biraz olsun önleyebilmesi için kadınların sosyal ve siyasi alanlarda görev almasının faydalı olacağı da kabul edilmelidir... Tabi, bu görevi üstlenirken aileye ait görevlerinin aksatılmaması da gerekir. Aksi takdirde, Avrupa ülkelerinde olduğu gibi ailelerin dağılması veya evliliklerin zaafa uğratılmasının getirdiği problemleri yaşamamız sürpriz olmayacaktır.

Aile için evlerin huzur ve güç merkezi haline getirilmesi gerekir... Evler akşamları yatılacak bir otel gibi düşünülmemeli. Ev, sadece bedenin biyolojik ihtiyacını karşılayan bir mekân değildir. Ev, aile bireylerinin yüreklerinin birleşerek güç kazandığı bir kaledir. Ev, bütün aile bireylerini kuşatan, koruyan, sevginin, şefkatin, dayanışmanın ve doğal eğitimin bir karargâhıdır... Ev, hayat dalgalarının yıkıcı etkilerinden kaçıp sığınılacak önemli bir limandır...