Çocukların okuldaki davranış problemlerini körükleyen önemli unsurlardan biri ne yazık ki veliler.
Bir konuda kendi çocuğunu telaşla savunmak veya bir diğerini suçlamak yerine;
1- Çocukların akran ilişkilerinde değişen tutumları olduğunu,
2- Çocukluğun “kontrolsüz/ bilinçsiz" hatalarla dolu bir süreç olduğunu,
3- Olaylara büyük anlamlar yüklemenin bizim yetişkin algımızla ilişkili olduğunu,
4- Çocuğun ise sadece çocukluğunu yani sürecin gelişimsel farkındalığını yaşadığını/keşfettiğini,
5- Ciddiye değil, dikkate alınması gereken şeyler olduğunu fark edebilmeyi, çocuğu değil "çocukluğu" savunma adına kıymetli buluyorum.
Çünkü o zaman, kimin haklı/haksız olduğundan ziyade, orada sadece topluma adapte olmaya çabalayan "oyun arkadaşlığı"nı görebiliriz!
Unutmayalım: “Düşe kalka çocuk olmak, hayatın en özel öğrenme anıdır."
Ve ileride sağlıklı yetişkin bireylerle bir arada yaşamak istiyorsak; çocuğumuz değil, çocukluk savunma alanımız ve kırmızı çizgimiz olmalıdır!
.
Betül Özey, dikGAZETE.com
-Psikolog - Sosyolog-
