-GECE SOHBETİ..-
"Aşk, tıpkı elif gibidir", demiş Hazreti Mevlâna..
Ardından devam etmiş;
"İsminde gizlidir, ama okunmaz.. O olmadan besmele sese gelmez.. O her şeyin içindedir, ama hiç bir şeyde görünmez.."
Ne şahane bir tespit değil mi değerli okuyucularım?..
Adeta güzellikler manzumesi..
Ancak aşağıda okuyacaklarınız da ayni muhteşemlikte.. Arşivde duruyordu.. Kısmet bu güneymiş..
İnsan vav şeklinde doğar, bir ara doğrulunca kendini elif sanır.. İnsan iki büklüm yaşar, oysa en doğru olduğu gün ölmüştür.. Kulluğun manası 'vav’dadır; elif, ulûhiyetin ve ehadiyetin simgesidir.. Bir başka ifadeyle, elif kâinatın anahtarıdır, vav ise kainâttır..
O yüzden Lâfz-ı İlâhi elifle başlar..
Halik-ı Zülcelâl, vav gibi mütevazı olsun ister kullarını..
İbrahim ateşte vavdır, Nemrut bizzat ateşe odun!..
Yunus vav olmuştur balığın karnında, öylece kurtarmıştır kendini..
İnsan iki büklüm olunca rahat eder annesinin karnında..
Boylu boyunca uzansa da kim rahattır ki mezarında?..
Vavın elifle münasebeti ne kadar iyiyse, kainatın dengesi de o kadar düzgündür.. Manayı bilmeyenler vav diyemez vay der.. Buna anlamca vaveyla denir.. Vaveyla!..
Vav olamadıkları için feryad edenlerin halidir..
Elif bir ağaç, insan ise onun dalıdır.. Azrail budadıkça, nefesleri, sesleri, daha gür çıkar.. Herbiri dal olur ve o ağaçtan beslenir.. Vav olur o ağacın gölgesine sığınır..
Ve Allah-û Teala, peygamber eliyle ulaşan mesajıyla seslenir; “hem dal hem vav ol” der, insana!.. İnsanın secdedeki hâli, bazen ceninin anne karnındaki haline benzer.. Vav harfi, Allah’ın Vahid ismini ve birliğini de simgeler.
Ey aşkın bin bir başlı vav hali..
Ey sonsuz kavram..
Gaflet vaktinde gel gönlümün üstüne..
Usta bir hattatım ben..
Aşkı çizerim mekânlara..
Aşk sığmaz ki bu ummana..
Vav olur gözlerimiz..
Bürünürüz canlara..
Bir seyyah gibi..
Gelip göçen, göçüp giden..
Bu mekândan mekân’a..
Demem o ki; tarifini yapamam ben imkâna..
Evet bir hattatım ben ve zamana vav çizmekteyim..
Hilâlin dolunaya, dolunayın hilâle dönüştüğü zamana..
Ve mahlûkat..
Nefes nefes aşk çekerken Mevlâ’ya..
Üstümde aşk kokusu var.. Yaşadıkça beni yontar.. Ve benzetir insana..
Elimde vav.. Gönlümde vav.. Gözümde vav..
Dem dem vav kesilirim, beni insan yapana..
Ey kalbimden geçeni bilen Allahım..
Kulum de, kâfi bana..
İster nârına garket.. İster nuruna..
Ey şey olan insan..
Herşey olan Rabbinin önünde secde et..
Vav ol..
Vay dememek için..
:
Sami Özey, dikGAZETE.com
