ALGI KARDEŞLİĞİ

Güvendikleri dağlara bomba yağmadan önce...

Dilimin döndüğünce...

Duayen bir medya mensubu olarak meslektaşlarıma, her tıraşa geldiklerinde "Halkın sosyolojik gerçekliğiyle bağdaşmayan yöntemlerle mücadele ederek bir sonuç alınamayacağını, oluşturmaya çalıştıkları algıların ters tepeceğini, samimiyetlerinin sorgulanıp, neticede savrulmalarına yol açacağını ve böyle giderse halkla iletişimden sürgit uzaklaşacaklarını" anlattım...

Fakat, nafile...

Aralarında algı kardeşliği ilan ettiklerini, güvenilir kaynaklardan beslendiklerini, iletkenliklerini, etkinliklerini ifade ederek; "Sen mesleği bırakalı beri çok şey değişti ağabey!" diyor; başka da bir şey demiyorlardı.

Yarın bizim gazetenin manşeti, felakete bir adım daha yaklaşıldığının ilamı gibi olacak, söyleyin bu konu hakkında Ekrem de bir şeyler yazsın..." vs.vs.vs.

Şimdiki meslektaşlarımda hiç insaf, vicdan, merhamet, nedamet hatta bazılarında himmet adına kesilmemiş bir gram et yok arkadaş!

Bir çoğumuz fil dişi kulelerde değil...

Salkım söğüt sokakta idik hergün.

Hey gidi günler hey!..

Gerçeği keşfederek kendini yargılama çağına gelmemiş çocuklar mahkemeler kurup adam yargılarken, eski meslektaşlarım, utanmadan teröre destek verip, gazetecilik mesleğini sosyal hasımlar üretme çiftliğine çeviriyor.

Sürdürülmesi olanaksız çatışma ortamına katkı sunup ekonomik ve sosyal kaygıların sıkışmasıyla elde edecekleri enerjiden yararlanmaya çalışan meslektaşlarımı dinledikçe laf aramızda, bunca yıl şerefle taşıdığım "Basın'ın şeref kartı"nı yırtasım geliyor.

Hülasa, tıraşa geldiklerinde: "Uyarmadı demeyin, helak olacaksınız!" şeklinde sürekli uyarıyorum.

Hatta geçenlerde birine; "Burada ne güzel makara yapıyoruz, geçen seni TV'de izledim; 'asık suratlı, vakar halin' seni komik davranmaktan daha gülünç yapıyor..."

Kolonya dahi almadı.

Yani biraz daha üzerlerine gitsem, traşa gelmeyecekler.