Doğum anının yaklaşması sancılı bir süreçtir,
Doğumla birlikte ise bu sancı son bulmakta ve yeni bir varlık dünyaya gelmiş olmaktadır,
"Eril" bir varlığın "Dişil" olanı döllemesiyle başlayan bu süreç, her zaman olumlu bir sonuç vermeyebilir.
İnsanoğlunun akıl/beyin unsuru da Dişil/Anaç bir işleve sahiptir, beyine düşünce/fikir tohumları ekilince veya beyin orjinal fikirlerle döllenince, buradan bir doğum gerçekleşecektir.
Çünkü bu fikir/düşünce zamanla gelişecek ve ortaya yeni bir proje/tez olarak çıkacaktır. (Burada nitelikli bir doğum olabilmesi için, "kısır düşünceler" yerine "Evrensel düşünceler" olmalıdır.)
Bu proje, olgunlaşmadan ortaya çıkartılırsa, buradan sakat veya ölümlü bir doğum gerçekleşmiş olacaktır.
Fikriyatın/düşüncenin gelişimi de zorlu/sancılı bir süreçtir, çünkü insanoğlunun yenilik ihtiyaçlarını/gayretini arttıran unsur mecburiyetlerdir.
Bir düşüncenin/fikrin gelişiminde en önemli hizmetkarlar "Meleklerdir", biz bunları "Akli Melekeler" şeklinde tasvir etmekteyiz.
Eğer ki bir İnsana/Adem'e;
Evrensel Şuurdan/Ruh'tan bir nefes/ilham/esinti geldiyse ve "Akli melekeler" buna secde/entegre olursa, buradan kusursuz bir olgu çıkmasını engelleyecek tek bir sorun kalacaktır...
Şeytanı/nefsi etkeni bu entegrasyona ikna etmek veya kovdurmak...!
Cebrail (Ruh) + Meryem faktöründen İsa'nın doğuşu da, simgesel olarak "İsa" kavramına/olgusuna Evrensel bir vasıf kazandırmıştır; bundan dolayıdır ki bazı toplumlar bir kurtarıcı beklentisine girdiklerinde ''İsa Mesih'' kavramını kullanmışlardır.
.
Cengiz Han Güven, dikGAZETE.com