SİVAS (AA) - Sivas'ta, 65 yaşındaki Ali Kelek, doğuştan vücudunun sağ tarafını kullanamayan 60 yaşındaki engelli kardeşine 30 yıldır adeta annelik yapıyor.
Hafik ilçesine 40 kilometre uzaklıktaki Beydili köyünde yaşayan Ali ve Dursun Kelek kardeşler, derme çatma kerpiç evlerinde yıllardır yalnızlıklarını paylaşıyor.
Yoksulluk yüzünden yuva kuramayan, çocuk yaşta babasını kaybettikten sonra yıllarca yaşlı annesine ve kardeşine bakan Ali Kelek, annesini kaybettikten sonra da doğuştan bedensel engelli olan ve yürüme zorluğu çeken kardeşinin bakımıyla ilgileniyor.
Kardeşinin yemeğini yediren, geceleri hastalandığında başında bekleyen, çamaşırını yıkayan, banyosunu yaptıran Kelek, emeklilik maaşı ve kardeşi için aldığı "evde bakım parası" ile ihtiyaçlarını karşılıyor.
Evlerinde yatak, yorgan ve buzdolabından başka eşya bulunmayan kardeşler, daha güzel bir evde yaşamanın hayalini kuruyor.
Ağabey Ali Kelek, AA muhabirine yaptığı açıklamada, 46 yıl önce babasını, 10 yıl önce de annesini kaybettiğini söyledi.
Annesinin 90 yaşın üzerinde hayatını kaybettiğini anlatan Kelek, "Annem, babam öldü, bir tek yanımda engelli kardeşim kaldı. Önceden annem, babam vardı onlar da yardımcı oluyordu. Annem yaşlanınca kardeşime bakamaz oldu. Bu nedenle hem anneme hem de kardeşime bakıyordum. 30 yıldır kardeşimin bütün ihtiyaçlarıyla ben ilgileniyorum." dedi.
"Birbirimizden başka kimsemiz yok"
Kardeşi doğuştan engelli olduğu için bir iş yapamadığını dile getiren Kelek, şunları kaydetti:
"Ona ben bakıyorum, çamaşırını yıkıyorum, yemeğini yapıyorum, yatağını seriyorum, böyle birbirimizi idare ediyoruz. Yerinden kalkamıyor, yatağına zor yatırıyorum, kaldırıyorum, gezdiriyorum. Gece kalkarım üzerini örterim. Bazen rahatsızlanır, kalkarım biraz dışarı çıkarıp hava aldırırım, böyle bakmaya çalışıyorum. Bakacak başka kimsemiz yok. Eli ayağı oluyorum onun. Annesi gibi bakıyorum. Bazen zorlanıyorum çünkü benim de yaşım ilerledi ama birbirimize can şenliği oluyoruz. Birbirimizden başka kimsemiz yok."
Ağabey Kelek, yoksulluk yüzünden yuva kuramadığını, 2 yıl önce emekli olabildiğini belirtti.
Evlerinin bakımsız olduğunu ve yaptırmaya ekonomik güçlerinin yetmediğini aktaran Kelek, "Evin çatısı yok, yani toprak çatı, yağmur yağınca akıyor. Param olsa önce başımızı sokacak güzel bir ev yapma hayalim var." diye konuştu.
Masraflarının çok olmasından yakınan Kelek, "Çamaşırları elimde yıkıyorum. Makine almaya gücüm yetmedi. Almak istiyorum ama alamıyorum. İyi kötü elimde yıkıyorum, bazen kirli bazen temiz oluyor, olduğu kadar üzerimize giyiniyoruz." ifadesini kullandı.
"Ağabeyim hem elim kolum hem de annem, babam"
Kardeş Dursun Kelek de kendisine ağabeyinin baktığını, her ihtiyacına yetişmeye çalıştığını anlatarak, "Ağabeyim, üzerimi giydirir, çamaşırımı yıkar, çoraplarımı giydirir, yemeğimi yapar. Bana anne gibi bakıyor, yardımcı oluyor. Ağabeyim benim hem elim kolum hem de annem, babam. Ona çok teşekkür ediyorum." dedi.
Hafik ilçesine 40 kilometre uzaklıktaki Beydili köyünde yaşayan Ali ve Dursun Kelek kardeşler, derme çatma kerpiç evlerinde yıllardır yalnızlıklarını paylaşıyor.
Yoksulluk yüzünden yuva kuramayan, çocuk yaşta babasını kaybettikten sonra yıllarca yaşlı annesine ve kardeşine bakan Ali Kelek, annesini kaybettikten sonra da doğuştan bedensel engelli olan ve yürüme zorluğu çeken kardeşinin bakımıyla ilgileniyor.
Kardeşinin yemeğini yediren, geceleri hastalandığında başında bekleyen, çamaşırını yıkayan, banyosunu yaptıran Kelek, emeklilik maaşı ve kardeşi için aldığı "evde bakım parası" ile ihtiyaçlarını karşılıyor.
Evlerinde yatak, yorgan ve buzdolabından başka eşya bulunmayan kardeşler, daha güzel bir evde yaşamanın hayalini kuruyor.
Ağabey Ali Kelek, AA muhabirine yaptığı açıklamada, 46 yıl önce babasını, 10 yıl önce de annesini kaybettiğini söyledi.
Annesinin 90 yaşın üzerinde hayatını kaybettiğini anlatan Kelek, "Annem, babam öldü, bir tek yanımda engelli kardeşim kaldı. Önceden annem, babam vardı onlar da yardımcı oluyordu. Annem yaşlanınca kardeşime bakamaz oldu. Bu nedenle hem anneme hem de kardeşime bakıyordum. 30 yıldır kardeşimin bütün ihtiyaçlarıyla ben ilgileniyorum." dedi.
"Birbirimizden başka kimsemiz yok"
Kardeşi doğuştan engelli olduğu için bir iş yapamadığını dile getiren Kelek, şunları kaydetti:
"Ona ben bakıyorum, çamaşırını yıkıyorum, yemeğini yapıyorum, yatağını seriyorum, böyle birbirimizi idare ediyoruz. Yerinden kalkamıyor, yatağına zor yatırıyorum, kaldırıyorum, gezdiriyorum. Gece kalkarım üzerini örterim. Bazen rahatsızlanır, kalkarım biraz dışarı çıkarıp hava aldırırım, böyle bakmaya çalışıyorum. Bakacak başka kimsemiz yok. Eli ayağı oluyorum onun. Annesi gibi bakıyorum. Bazen zorlanıyorum çünkü benim de yaşım ilerledi ama birbirimize can şenliği oluyoruz. Birbirimizden başka kimsemiz yok."
Ağabey Kelek, yoksulluk yüzünden yuva kuramadığını, 2 yıl önce emekli olabildiğini belirtti.
Evlerinin bakımsız olduğunu ve yaptırmaya ekonomik güçlerinin yetmediğini aktaran Kelek, "Evin çatısı yok, yani toprak çatı, yağmur yağınca akıyor. Param olsa önce başımızı sokacak güzel bir ev yapma hayalim var." diye konuştu.
Masraflarının çok olmasından yakınan Kelek, "Çamaşırları elimde yıkıyorum. Makine almaya gücüm yetmedi. Almak istiyorum ama alamıyorum. İyi kötü elimde yıkıyorum, bazen kirli bazen temiz oluyor, olduğu kadar üzerimize giyiniyoruz." ifadesini kullandı.
"Ağabeyim hem elim kolum hem de annem, babam"
Kardeş Dursun Kelek de kendisine ağabeyinin baktığını, her ihtiyacına yetişmeye çalıştığını anlatarak, "Ağabeyim, üzerimi giydirir, çamaşırımı yıkar, çoraplarımı giydirir, yemeğimi yapar. Bana anne gibi bakıyor, yardımcı oluyor. Ağabeyim benim hem elim kolum hem de annem, babam. Ona çok teşekkür ediyorum." dedi.
