İşsiz kalan ve maddi manevi her anlamda tükenen Veziroğlu, evinin penceresine pankart asıp açlık grevine başlayarak sesini duyurmaya çalıştı. Veziroğlu, ailesini kaybettikten sonra yaşadığı stresten dolayı şeker hastalığıyla birlikte vücut fonksiyonlarını kaybederek, yüzde 60 engelli kaldı. Küçük yaşta babasız kalan, annesini de 2009 yılında toprağa veren Veziroğlu’nun hayatı o yıllardan sonra bir drama dönüştü. Annesinin ardından 2 evladını da kaybeden talihsiz adamın şeker hastalığı ile birlikte birçok sağlık sorunu ortaya çıktı. Çaresiz kaldığını ifade eden Veziroğlu, hayırseverlerden iş istedi.
“ÇARESİZİM, TÜKENDİM”
Çalışmak istese de hiçbir işte çalışamayan Veziroğlu, kredi çekerek yaşamını sürdürmeye çalıştı ancak kredilerini de ödeyemeyince gelen icralık dosyalarla yıkıldı. Çevresindeki kişilerin yardımıyla geçinmeye çalışan ve evinin kirasını son 3 aydır ödeyemeyen Veziroğlu, çaresizlikten grev yaptı. Evinin penceresine ‘Bütün kapılar yüzüme kapandı. Çaresizim, tükendim. Kaybedecek bir şeyim kalmadı. Yüzde 60 engelli şeker hastasıyım. Yalnızım. Farkıma varılması için süresiz açlık grevine girdim’ yazılı pankart astı. Başvurduğu bütün kapıların yüzüne kapandığını öne süren talihsiz adam, yardımseverlere seslenerek iş istedi.
“YÜZDE 60 ENGELLİ RAPORUM VAR”
Yaşadıklarını anlatırken boğazı düğümlenen Ziya Veziroğlu, “Babam öldükten sonra annemle yalnız kaldık. İlgilenen de pek fazla olmadı. Babamın borçlarından dolayı kötü bir hayat yaşadık, kendi başıma bir şeylerle uğraştım. Ondan sonra şeker hastalığına yakalandım. Hepsi olumsuz etkiledi. Hep hastanelerde gezdim. 3 hastaneden de yüzde 60 engelli raporum var” dedi. Her şeye rağmen çalışmak için İş ve İşçi Bulma Kurumu’na (İŞKUR) başvurduğunu belirten Veziroğlu, “İş kurumu beni bir inşaat şirketine yönlendirdi. İnşaattaki yetkili 'biz kulaktan sağır engelli alacağız' diyerek geri gönderdi. Kazma kürek yapacak birini arıyorlarmış, ancak onu da ellerim ameliyatlı olduğu için ben yapamam” diye konuştu.
“BEN HASTALIKLI DOĞMAK İSTEMEDİM, İŞ İSTİYORUM”
İş bulamadığı için yıllarca kredi kartlarıyla idare ettiğini belirten Veziroğlu, şunları söyledi: “Çalışamıyorum, kredi kartlarından mecbur geçinmek zorunda kaldım. Ne yapayım, yapacağım bir şey yok. Kimseden çalmadım, çırpmadım. Namusumla yaşadım. Yani benim de yaşamaya hakkım var. 2009’dan beri 7-8 tane icralık dosyam var. Artık insanlara yalvarmak istemiyorum, yaşamak istiyorum. Uygun iş istiyorum. Bir hayırsever ya. Başka bir şey istediğim yok. Ben hastalıklı doğmak istemedim. Benim de yaşamaya, yuva kurmaya hakkım var. Anlatamıyorum.”
“EVDEN ATILIRSAM DIŞARIDA YAŞAYACAĞIM”
Kirasının yarın dolacağını ve ev sahibi ile problem yaşadığını belirten Veziroğlu, evden atılırsa dışarıda yaşamak zorunda kalacağını ifade etti. Cumhurbaşkanlığı’na da durumunu arz eden mektup yazdığını ve hemen cevap geldiğini ve valiliğe talimat verildiğini belirten Veziroğlu, “İzmir Valiliği’nden Karşıyaka Kaymakamlığı’na gittim. ‘Cebimde beş kuruş para yok’ dedim. 200 lira para çıkardılar o da bayram harçlığı. Sonra muhtara gittim, Allah razı olsun 50 lira para verdi bana” dedi.
EVİNİN PENCERESİNE PANKART ASARAK GREV YAPTI
Çaresizlikten ne yapacağını bilemediğini anlatan Ziya Veziroğlu, ardından açlık grevi yapmaya karar verdi. Evinin penceresine pankart asarak sesini duyurmaya çalışan Veziroğlu, “En son dedim açlık grevi yapacağım. Pankart açtım, siyasi görüşlü bir pankart değildi. ‘Bütün kapılar yüzüme kapandı, çaresizim, tükendim, şeker hastasıyım, yalnızım, süresiz açlık grevi yapıyorum’ diye pankart astım. Sonra polislere şikayet etmişler. Karakola aldılar, bir daha yapmayacağıma dair imza aldılar” diye konuştu. Kendi geçimi sağlamak için bekçilik, kurye taşımacılığı gibi iş istediğini belirten Veziroğlu, hayırseverlerden kendisine uzanacak bir yardım eli istedi.
dikGAZETE.com
