Bir çoğumuzun güven duygusundan uzaklaştığı, bireysel yaşamı tercih ettiği bir dönemde yaşıyoruz. Etrafımızda olan-bitenlere karşı tepkisiz davranışlar göstermek çok normal karşılanıyor.
Bir an önce uzaklaşıp, kendimizi evimize atıp, orada güvende hissetmek istiyoruz.
Çok değil, “eskiden” diye andığımız o yaşadığımız günlerde, sokaktaki komşumuzun bile sevinciyle sevinir, kederiyle kederlenirdik. Bunlar duyguların en samimi hali, insanı vicdanlı ve vefalı yapan özelliklerdi tabii… Eskidendi; çok eskiden!..
‘Vefa’ sevgi, şefkat, saygı, merhamet ve vicdanla beslenen bir güzel duygu.
Vefa; saf tertemiz, pırıl pırıl, katışıksız bir sevgi.
Bu sevgiyi taşımak, etrafındaki insanlara ve tüm canlılara vicdan ve merhamet çerçevesinde yaklaşmak her “insanım” diyenin yapabileceği bir şey değildir.
Vefa, sözünde durmaktır, vefa kıymet bilmektir, vefa terk etmemek, vefa aldatmamak, kandırmamaktır.
Vefa; insanın elinden tutanı unutmaması, onun dostluğuna ve iyiliklerine daha güzeliyle karşılık vermesidir.
Vefa; hayat yolunda yürürken hayatımıza bir şeyler katanları, yüreğimize dokunanları dualarımızdan eksik etmemektir.
Hazreti Mevlâna; “Dostlarını daima vefa ile hatırla can. Arayan sen ol, bulan sen, tanıyan sen ol, kucaklayan sen. Kula vefası olmayanın Hakk’a vefası olmaz” diyor.
Kim bilir, sizin de karşınıza günün birinde “eskidendi onlar” düşüncesini silen biri çıkar belki.
Geçmişte yaşadığınız her kötü anıyı silip yerine güzel hatıraları koyan, gözyaşlarınızı silip yüzünüzde gülücükler açtıran, tüm her şeye karşı güvencinizi yitirmişken ve umutlar tükenmişken yeniden umutlarınızı yeşerten, paramparça olmuş yüreğinize dokunup cennete çeviren
bir(is)i…
Bu kişi, belki ruh ikizi, yani sizi “tamamlayan” kişidir.
Bence ruh ikiziyle karşılaşmış kişiler, dünyanın en şanslı insanlarıdır.
Herkese nasip olmayan bu karşılaşma, insanın hayatının dönüm noktasıdır.
İster sevgili olsun ister bir dost ya da arkadaş, ruh ikizini bulmuş bir insan, hayatta hiçbir zaman yalnız ve güçsüz hissetmez.
Bir araya geldiklerinde mükemmel bir uyum ve enerji ile adeta birbirlerini şarj ederek hem kendilerine hem bulundukları yerlere güç verirler.
Bu iki kişi arasında görünmez güzel bir bağ vardır.
Birbirlerinden ayrıyken ise çoğu zaman aynı düşüncelerde olup belki aynı şarkıyı söylerler, biri diğerinin hasta olduğunu veya kötü bir olay yaşadığını hisseder ki bu, deneyler ve araştırmalar sonucunda da ispatlanmıştır.
Kalpten duygularla gelen vefanın özü ise insanın kalbinin içinde, geriye onu oradan çıkarmak kalıyor…
Onu, derinlerden bulup çıkardıysanız ve eğer varsa hayatınızda böyle biri, çok şanslısınız, çok şanslıyız demektir. Sıcakla soğuğun bir araya gelerek dengelenmesi ya da sıcakla sıcağın veya soğukla soğuğun birleşip büyümesi gibi...
Rabbim, hepimizi vefanın dengesinde ve büyütmesinde olanlardan eylesin ve vefalı insanlarla karşılaştırsın.
.
Zeynep Kaya, dikGAZETE.com