Herkesin zaman zaman başvurduğu yalanlar vardır..
Kişi bunları söylerken aslında inanmaz ama bir müddet sonra, söyleye söyleye kendi yalanına kendisi de inanır..
Atar durur.. Söyler durur..
Maksat muhabbet olsun..
Ya da;
İş olsun, torba dolsun..
Hem yalandan kim ölmüş, değil mi kıymetli okuyucularım..
Aklıma gelenleri sizlerle paylaşayım..
Kazanmak önemli değil, mühim olan yarışmaya katılmaktı/..
Şu an 80 milyon bizi izliyor/..
Yemezsen arkandan ağlar/..
Hepimiz birimiz, birimiz hepimiz için/..
İşim bitsin ben seni ararım/..
Hayatımda hiç ilaç almadım/..
Ben de tam seni arayacaktım/..
Bizi davet ettiler ama gitmedik/..
O elinizdeki tek kaldı,başka yok/..
Valla bu size çok yakıştı/..
Evi boşaltın, Almanya`dan oğlum geliyor/..
Formu doldurun biz sizi ararız/..
İki saat bekledim, gelmedin/..
Abla, her bedene uyar bu/..
Gol atmayı sevmiyorum, asist yapmak daha hoşuma gidiyor/..
Senin eline kimse su dökemez/..
Öğretmenin vurduğu yerde gül biter/..
Benim için önemli olan ruh güzelliği/..
Hediye olmasa inan verirdim/..
Enflasyon düşecek/..
Belki biraz sıktı ama hiç merak etmeyin kullandıkça açılır/..
Ben hayatta yalan söylemem/..
Bunun garantisi biziz abi/..
Ben zaten böyle olacağını biliyordum/..
Ekmek çarpsın bu son sigaram/..
Sizin mutluluğunuz bizim mutluluğumuz/..
Ali Bey şu an toplantıda/..
Kuru ekmek bana kafi, yeter ki huzurum olsun /..
Devletimiz güçlüdür/..
Failler en kısa zamanda yakalanacak/..
İnsanlarımızı enflasyona ezdirmeyeceğiz/..
Benim işçim, benim köylüm, benim memurum/..
Diye, uzayıp gidiyor bu Türkiş palavralar..
.
Sami Özey, dikGAZETE.com