Sen benim kim olduğumu biliyo musun!..
Ben öfkemle önem verdiğim şeyleri gösterenim…
Ne söylediğime dikkat ederseniz kızgınlıklarımın, arzularımın üzerinde dans eden kelimelere dönüştüğünü görürsünüz.
Ben, ruhu olduğunu söylediğim şeylerin canını çıkaranım.
Ruhu ancak istediğim gibi kullanabiliyorsam savunurum; yasaklanıyorsa eleştirdiğime dönüşürüm.
Bunu o ruh için yaparım; Ruhunuz duymaz!..
Ben büyük lafları sevenim.
Sonucunun bir önemi olsaydı büyük laf eder miydim sanıyorsunuz.
Ben, beni kutsayan dostlar ararım; olmadı kendini kutsatanlara hizmet ederim.
Olmadı işi davaya bağlar, çaktırmadan yolumu bulurum…
Ben sevgisizliğimi en iyi gizleyenim.
O vardı da biz mi okumadık dediğim sevilseydim bunun bi önemi olmazdı demekti.
Bunu da anlamadınız; herkesten nefret edebilirim.
Ben tehdit altında olan en mağdur kişiyim.
Bugüne dişimle-tırnağımla geldim; hep maruz kaldım ve kimse yanımda değildi.
O yüzden herkese mesafeli, bir küçük iyilik gördüğüm kişiye ve muhtemelen yıllar geçmiş olsa da vefa beslediğimi sık sık hatırlarım.
Ama bu sadece geçmiş için geçerlidir.
Ben, eğitirken eğitildiğimi anlayamadığım için yaşatırken yaşadığımı gösterenim.
Dünyam bu kadarsa biraz da siz zahmet edin.
Ben haklılığını haklılığımla boğarım.
Her an kafamı duvarlara vurabilirim; pişmanlıktan ölürsünüz.
Ben işime geleni, istediğimi, ne yapıp ne yapmadığımı adı gibi bilenim.
Herkes hata yapabilir dediğimde affetmen gerekir. Benimle baş edemezsin çünkü senin olası kararlarının önüne başka türlü geçemem.
İnsansın dimi sonuçta.
Ben, kalabalıkları sevmem diyerek bir kalabalık oluşturmak ve onların başına geçmek kabiliyetindeyim... Sonuçta, herkesin kimsenin anlamadığı biricikliği vardır.
Ben düzen seven bir düzenbozanım; var olanın değişmesi buna bağlı.
Sonraki vaadlerim için uzun zamana ihtiyacınız olacak.
Ben, bencil olduğum için seni bencil gören, kaba olduğum için kabalığına maruz kalan biri değilim.
Filozoflar bir noktada yanılıyor!
Ben asla unutmayanım.
Ama affettiğim için bu kadar rahatta olduğunu bilmen gerek.
Ben affetmeyenim
Ama neydi unuttum.
Benim kim olduğumu artık öğren.
Yoksa en çok sesi çıkararak varlığımı kanıtlarım.
Ben sandığından daha görgülüyüm.
Gizli bir halde duran içimdeki şey, insanlık konuşurken hak vermeye, insan için ise değer görmüyor.
Üzgün değilim.
Kahrolduğumu görmemeniz için değişemem.
Sonunda hepinizi kendime dönüştürmeden bu dünyadan gidemem…
“Ben buyum” en sevdiğim cümledir.
Artık beni tanıyorsunuz…
Kimim ben.
.
Arzu Leyal, dikGAZETE.com