BİR DUÂ GELİR, DOSTUN CAN EVİNDEN..
DERDİNİZE DERMÂN OLUR..
KÂLBİNİZE ŞİFÂ OLUR..
HÂNENİZE BEREKET OLUR..
İYİLİĞE FERMÂN OLUR..
AMA SİZ BİLEMEZSİNİZ..
TAHMİN BİLE EDEMEZSİNİZ..
BİR DUÂ GELİR..
BİR SEVENİNİZİN SESİNDEN..
SİZİ DÜŞÜNEN BİRİSİNİN NEFESİNDEN..
DARALAN YÜREĞİNİZ İNŞÎRÂH BULUR..
GÖNLÜNÜZ RAHATLAR..
FARKEDEMEZSİNİZ..
YİNE BİR DUÂ GELİR, TÂ UZAKLARDAN..
BİR TERKEDİLMİŞ GARİPTEN..
TAMİRCİSİNİ BEKLEYEN BİR KÂLBİ KIRIKTAN..
SONRA;
DUÂLAR BİRİKİR..
BOZULMAYA RAMAK KALAN GÖNLÜNÜZE YOL OLUR..
İÇİNİZDEKİ YARAYA MERHEM OLUR..
BÖYLECE, SELÂMET SAHİLLERİNDEKİ RIHTIMINIZI BULURSUNUZ..
VE KAYBETTİĞİNİZİ SANDIĞINIZ LİMÂNINIZA DOĞRU GEMİNİZİ YENİDEN YÜZDÜRÜRSÜNÜZ..
KİMDE NE VAR, KİMDE NE YOK, BELLİ Mİ OLUR?.
EZCÜMLE;
DUÂ, İNANANIN GÜCÜDÜR..
MÜ'MİNİN SİLÂHIDIR..
YETER Kİ YÜREKTEN OLSUN..
RİYÂSIZ OLSUN..
SAMİMİ OLSUN..
HASBÎ OLSUN..
VESSELÂM..
***
HEPİMİZ BİR MİSAFİRİZ.. ZAMAN GELİNCE GÖÇERİZ..
ORHAN GENCEBAY USTA'NIN “USLAN ARTIK DELİ GÖNÜL” ŞARKISINDAKİ O GÜZEL DİZELERİ GELDİ AKLIMA BİR AN.. HİKMET ERBIYIK KARDEŞİM SEBEP OLDU..
ÖYLE YA;
"HEPİMİZ BİR MİSAFİR DEĞİL MİYİZ?..
ZAMAN GELİNCE GÖÇMEYECEK MİYİZ?..
ECEL ACI CAN ALIRKEN,
HER ŞEYİMİZDEN GEÇMEYECEKMİYİZ?.."
KİM KALACAK Kİ BU DÜNYADA?..
BU DÜNYANIN BİR NİZÂMI VAR..
HERKES BU NİZAM, BU İNTİZAM ÇERÇEVESİNDE, KENDİSİNE BİÇİLEN ROLÜ OYNAYIP, GİDİYOR..
KİMİ MENZİL-İ MAKSUD'A ULAŞIYOR..
KİMİ DE CEHENNEMİN ESFELESİNE..
ALLAH(CC)HEPİMİZİ, KARNESİNİ DÜZGÜN ALANLARDAN EYLESİN..
HERKES GİBİ BİZ DE RABBİMİZİN O BÜYÜK RAHMETİNE SIĞINIYORUZ..
KELİMELERİ ÇOK ZÂRİF KULLANAN VE DE HER CÜMLESİ GÖNÜLLERDE MA'KES BULAN, ŞÂİR DOÇ. DR. HİKMET ERBIYIK'IN FEVKALÂDE DUYGULU VE ANLAMLI "MİSAFİR" BAŞLIKLI BİR ŞİİRİ VAR..
ŞİİRLERİNDE ZAMANIMIZDA UNUTULMAYA YÜZ TUTMUŞ AĞDALI OSMANLICA KELİMELER KULLANIR HİKMET HOCA..
O KELİMELERİ BİLGİM DOĞRULTUSUNDA BEN DE YAZILARIMDA KULLANIRIM..
ZİRA ONLAR BİZİM ÖZ LİSÂNIMIZIN BAKİYELERİ..
GELELİM HİKMET HOCA’NIN MÂNÂ İHTİVÂ EDEN O GÜZEL ŞİİRİNE..
MİSÂFİR..
Sergüzeşt-i hayatım, yaşanmış dilim dilim..
Şafak kızıllığında, ufka bakan ben kimim?..
Gün gelip çıkacağım şu menzilde bir konuk..
Bir uzun galeride tablolar, canlı, donuk..
Güzergâh çizilirken bir ‘Kalem-i Kader’den..
Başlar yolculuğumuz artık rahm-ı mâder’den..
Etfallik ve sabâvet, bir rüzgâr gibi geçer..
Pembe gençlik rüyası, çok geniş paylar biçer..
Bir öğle güneşidir, ömrümüzün kemâli.
Pek de uzun sürmez ki parlak günün zevâli..
Fırtınalı ömürde, hem bolluk var hem darlık..
Şems-i asır gibidir, artık şu ihtiyarlık..
Şu âlemde hiçbir şey, kalmıyor karârında.
Yaza ulaşmak da var, gitmek de bahârında..
Misafir bu konaktan, gün gelip de çıkacak..
Bir ezeli nehirde, damla damla akacak..
Güller gibi kuşlar da, ağaçlar da, misafir..
Ebed yolculuğunda, hepsi de akar bir bir..
Hâleli gözlerimiz, hayâl içinde iken..
Ufukta gurûb ile, bir kızıllık yükselen..
Haşrin sabahı gelir, cümle beşer dirilir..
Bir bekâ aleminde, cem oluruz hep bir bir..
Ebedi meskenlerde, misafirlik de biter..
Sevgili’nin halveti, cümle kalplere yeter..
.
Sami Özey, dikGAZETE.com