Barış Manço, seksenli yıllarda, Şan Tiyatrosu’nda benim sahneye koyduğum “Çatal Matal Kaç Çatal” oyununun son bölümünde Konuk Sanatçı olarak gelirdi.
“Arkadaşım Eşşek” şarkısı yeni piyasaya çıkmıştı; bizim “Oyun”da da bir eşek vardı, iki oyuncunun yaptığı.
Salonda da 2.000-2.500 çocuk olurdu sanıyorum.
Barış Manço, çocuklarla olan bağını ilk orada Şan Tiyatrosu’nda kurdu…
Sonra…
20-25 sene sonra, bir dublaj stüdyosunda rastladım ona.
Gözlüğünün üstünden baktı bana;
“Hocam!.. Yani uzun zamandır görüşemiyoruz… Nerelerdesin, ne yapıyorsun!.. Ama iyi şeyler yapıyormuşsun diye duydum… Zaten iyi şeyleri ben duyuyorum, kötü şeyleri başkası duyuyor” dedi.
Hayatta aldığım en zarif, en hoş iltifattır.
Bugün -2 Ocak- doğum günüymüş Barış Manço’nun…
Selam sevgi ve özlemle anıyorum.
***
ZAMAN YAYINCILIK, PARASIYLA VERDİĞİMİZ BU REKLAMI KATOLOĞA BASMAYINCA ÇOĞALTIP TURNELERDE DAĞITTIK; 90 LARIN BAŞI…
O zaman en çok kaset satan “İslamoğlu kasetçilik” vardı (Mustafa beyle ilgisi yok)…
Tamamen "uyduruk din"in borazanıydı.
Baskı hazırlıkları sırasında sahibi, ilanı görmüş ve kızmış, kaldırttırmış…
Eee kapitalizmin altın kuralı; “Çok satan doğrudur!”
Bir süre sonra silindi gitti.
.
Ulvi Alacakaptan, dikGAZETE.com