Murat Bardakçı, "Tek Parti zamanında yasak olan sadece Türkçe ezan değildi; hem Müslümanlar, hem de diğer dinlerin mensupları çok sıkı takip altındaydı!” diye uzunca bir başlık atıp, birbiri ardına üst üstüne gösterdiği belgelerle, “Milli Şef” olarak anılan İnönü döneminin “milleti yıllarca ikrah ettiren" yasaklarını örnekleri ile hatırlattı.
İşte, sosyal medya üzerinde yayıldıkça yayılan amma neyin ne olduğu belli olsun diye burada da kayıtlı olması için “Türkçe ezan derdi” ile pazar bulmaya çalışanlara okutulması gereken o kahreden yasak belgeleri…
HABERTURK köşesindeki yazısına, CHP’lilerin gündemindeki tartışmaya kısaca dikkat çekerek başlayan Murat Bardakçı, daha sonra tarihin hafızasından, milletin hafızasında yer etmesi için belgeleriyle beraber şunları kaydetti
:
/../ milleti yıllarca ikrah ettiren ve bundan 68 sene önce tarihe karışmış olan “Türkçe ezan” derdi de böylece durup dururken yeniden gündeme geldi…
Bugün burada ezanın Arapça okunmasının yasak olduğu senelerden kalma bazı belgelere yer veriyorum… Ankara’da, Cumhurbaşkanlığı Arşivi’nde bulunan bu belgeler, ilk defa burada yayınlanıyorlar…
Yine burada devletin 1930’lu ve 40’lı senelerde uyguladığı dinî alandaki yasakların Arapça ezan okuma ve kamet getirme ile sınırlı kalmadığını, izinsiz dinî eğitimin şiddetli şekilde takip edildiğini, Alevî vatandaşların âyin yapmalarının da suç sayıldığını, hattâ diğer dinlerin mensuplarının bile bazı yasaklamalarla karşı karşıya bulunduklarını gösteren daha başka belgeler de yeralıyor…
Devletin o senelerdeki din politikasının temeli sadece Müslümanlar’ı değil, Türkiye’de mevcut diğer dinleri de kontrol altında tutmaya dayanıyordu!
Meselâ, Türk vatandaşı olan Yahudiler’in de izinsiz dinî eğitim vermeleri yasaklanmış ve çocuklarına İbranice okutan Yahudi vatandaşlar mahkemeye sevkedilmişler, hattâ bu ailelerin evde Fransızca öğretmeleri bile suç olarak görülmüştü!
Kontroller ve yasaklamalar bu kadarla da sınırlı kalmamış, Türkiye’de yaşayan ama Türk vatandaşı olmayan papazlar bile takip edilmiş, meselâ Edirne’deki İtalyan Konsolosluğu’nda görevli bir papaz ile din dersi verdiği çocukların gizlice fotoğrafları çekilmiş ve İçişleri Bakanlığı bütün bu takibatın neticesinden Cumhurbaşkanlığı’nı da haberdar etmişti!
MUM YAKMAK BİLE YASAKTI!
Cumhurbaşkanlığı Arşivi’nde mevcut böyle dosyalar dolusu belgenin yanısıra Cumhurbaşkanlığı’na her ay sunulmuş “dirlik ve düzenlik raporları” da bulunuyor ve illere göre ayrı ayrı düzenlenen bu raporlarda yeralan hadiselerin ekseriyetini “Arapça ezan”, “Arapça kamet”, “çocuklara Kur’an okumayı öğretmek”, “âyin yapmak” gibi “suçlar” teşkil ediyor.
Hattâ, halkın evliya türbesi kabul ettiği mekânlara mum dikmesi bile suç olarak görülüyor ve mum yakarken yakalananlar da adliyeye sevkediliyorlar!
Bu belgeleri yayınlarken, daha önce de temas ettiğim bir hususa tekrar dikkat çekmem gerekiyor:
Belgelere konu olan hadiselerin, yani senelerce devam etmiş olan yasakların, takiplerin, tutuklamaların ve mahkeme safahatının hiç de hoş hatıralar olmadığını söylememe zaten gerek yoktur ve bütün bunlar tarihimizin bir döneminin gerçekleridir!
Bugün bize düşen o devirlerde olup bitten herşeyi tarafsız ve doğru şekilde öğrenmek ama bunu yaparken tarihî meseleleri artık hayatta olmayan kişilerle hesaplaşma ve kurumlarla da didişme vasıtası olarak kullanmamaktır!
Gerçi bir zamanlar devletin böyle ceberut davranışları yüzünden daha birçok alanda sıkıntılar yaşanmış, üzüntüler ve hattâ büyük azaplar da çekilmiştir ama olan olmuş, biten bitmiştir; şimdi o günler ile hesaplaşmaya kalkışmak hiddeti ve kamplaşmayı arttırmaktan başka bir işe yaramaz!
Üstelik ezanı Türkçeleştirip Arapça okunmasını yasaklayan ve bu yasağı senelerce en şiddetli şekilde uygulayıp takip etmiş olan partinin lideri bugün şartlar ve mecburiyetler karşısında “Arapça ezan dinimizin bir değeridir. …Dünyanın her yerinde de ezan Arapça okunur ve ezana saygı gösterilir” demek mecburiyetinde kaldıktan sonra hesaplaşmaya artık hiç lüzum yoktur!
İçişleri Bakanlığı’ndan Cumhurbaşkanlığı’na 1 Aralık 1938’de gönderilen ve Amasya’da Arapça tekbir getirilmesi ile ilgili yazı.
*
Arapça tekbir konusunda bir başka yazı: İçişleri Bakanlığı’ndan 1 Aralık 1938’de Cumhurbaşkanlığı’na gönderilmiş.
*
Sadece Müslümanlar’a değil, Yahudi vatandaşlara da getirilen dinî yasaklardan bir örnek: İçişleri Bakanlığı, 1 Aralık 1939’da Cumhurbaşkanlığı’nı İzmir’de bir Yahudi ailenin çocuklara Yahudice, Türkçe ve Fransızca okuturken yakalandıklarını bildiriyor.
*
İçişleri Bakanlığı’ndan Cumhurbaşkanlığı’na 7 Ekim 1940’ta gönderilen ve Arapça ezan okuyan, Kur’an öğreten ve gizlice Arapça harfleri tedris ederken yakalananlarla ilgili yazı.
*
İçişleri Bakanlığı’ndan Cumhurbaşkanlığı’na 15 Kasım 1940’ta gönderilen yazı: Bir Yahudi çocuklara gizlice dinî eğitim yaparken, Müslüman kadın mum yakarken, yine bazı Müslümanlar da çocuklara Arap harflerini öğretirken yakalanmışlar!
*
İçişleri Bakanlığı’ndan Cumhurbaşkanlığı’na 8 Temmuz 1940’ta gönderilen yazıda gizlice Alevî âyini yapanların ve Arap harfleri ile ders verenlerin yakalandıkları haber veriliyor..
*
İçişleri Bakanlığı, 10 Haziran 1940’da Mişon Saydım adındaki Yahudi vatandaşın çocuklara İbranice ders verirken, bazı Müslüman vatandaşların da Arap harflerini öğretirken yakalanmaları hakkında Cumhurbaşkanlığı’nı haberdar ediyor.
*
Bir diğer “suçüstü” belgesi: İçişleri Bakanlığı, 16 Ocak 1933’te Cumhurbaşkanlığı’na Elifba ile Amme cüzlerini öğreten bir hocanın mahkemeye sevkedildiğini bildiriyor.
*
İçişleri Bakanlığı’ndan Cumhurbaşkanlığı’na 13 Şubat 1933’te gönderilen yazıda Alevî âyini yaparken yakalanan vatandaşlar hakkında bilgi veriliyor.
*
İçişleri Bakanlığı’ndan Cumhurbaşkanlığı’na 8 Nisan 1939’da gönderilen bu yazı devletin dinî eğitim konusunda sadece Türk vatandaşlarını değil, Türkiye’de yaşayan yabancıları da takip ettiğini gösteriyor.
*
İçişleri Bakanlığı’ndan Cumhurbaşkanlığı’na 11 Nisan 1939’da gönderilen gericilik raporunun bir sayfası (Cumhurbaşkanlığı Arşivi, İsmet İnönü Arşivi, Yer No: 2/6-29, Fihrist No: 3384-47).
.
Kaynak: Habertürk, Murat Bardakçı'nın köşesinden -12 Kasım 2018-
.
dikGAZETE.com