Elazığ’da babasının işine heves eden Muhlis Erdoğan, 12 yaşında ağabeyi ile beraber silah tamiri yapmaya başladı. Babasının sanatkarlığına heves ederek baba mesleğini yapmaya başlayan Erdoğan, ilerleyen yaşı nedeniyle silah tamiri yapamaz hale geldi, ancak daha kolay olan anahtar tamirciliğine başladı. Çalıştığı sürede 4 anahtarcı yetiştiren Erdoğan, 75 yaşında olmasına rağmen mesleğini sürdürmeye devam ediyor. Silah tamirine senelerini verdiğini anlatan Erdoğan, “Vücut ve göz her yönüyle yaşlanınca artık silahçılık mesleğini de yapamayacak hale geldik. Dolayısıyla anahtar, kilit tamiri, demlik ve tencere kulpları olmak üzere daha hafif emek isteyen, göz görüşü istemeyen işlere çevirdik. Şimdiye kadar da bunu götürdük. Şimdide nerdeyse bunları yapamayacak duruma geldik. Yaşlanınca her şey direncini kaybediyor. Rabbim sağlığı verirse yavaş yavaş gücümüz yettiği kadar uğraşmaya devam edeceğiz. Yoksa öncekiler nasıl bırakıp, gittilerse bizde bırakıp göçüp gideceğiz” dedi.
Şimdiye kadar 4 çırak yetiştirdiğini ve hepsinin ayrılıp, işyeri açtıklarını aktaran Erdoğan, “Dolayısıyla şuanda işçi de bulamıyoruz. Bulsaydım şimdiye kadar yetiştirirdim. Öyle bir zamandayız ki, hiç kimse bu çocuğum burada kalsın yetişsin demiyor. Gelen giden yok. Yalnız da olmuyor. Bir yardımcı olması lazım. Gücümüz yettiği kadar gelip, meşgul oluyoruz. Hizmet etmeye çalışıyoruz” diye konuştu. Yaşlanmasına rağmen hiçbir zaman işi bırakıp, evde oturmayı düşünmediğini ifade eden Erdoğan, “Ben yaşlandım daha gidip evde veya kahvede oturayım diye bir şey olmaz. Zaten olunca insan yıpranıyor. Çalışmaya alışmış bir insan gidip de bir yerde oturamaz. 12 yaşında başladım ama bu hevesim halen devam ediyor. Bir ürün geldiği zaman ben onu yapmaya çalışıyorum. Ben yapamam götür demiyorum. Onu imal etmeye veya tamir etmeye çalışıyorum. Buraya gelip bir iki vatandaşın işini görmek de bir hizmet olur. Vaktimizi dolduruyoruz. İş olursa yapıyoruz eğer yoksa satıştan zamanımızı dolduruyoruz” ifadelerinde bulundu. ,
dikGAZETE.com